اس ام اس دوبیتی عاشقانه

سردم شده است و از درون می سوزم حالا شده کار هر شب و هر روزم تو شعر مرا بپوش سرما نخوری من دکمه ی این قافیه را می دوزم
.
. سوختن با تو به پروانه شدن می ارزد عشق این بار به دیوانه شدن می ارزد گرچه خاکسترم و هم سفر باد ولی جستجوی تو به بی خانه شدن می ارزد
.
. شاید فراموشت شدم ، شاید دلت تنگه برام شاید بیداری مثل من ، به فکر اون خاطره هام شاید تو هم شب که میشه میری به سمت جاده ها بگو تو هم خسته شدی مثل من از فاصله ها
.
. زبانم را نگاه خسته ات بست زمستان با زمستان ها بپیوست نگاهت لرزشی انداخت در دشت دلم چون متن یک آیینه بشکست
.

. باز هم از یاد تو ، شعله به پا خواسته آتش سرخش ز نور ، قلب من آراسته زردی روی مرا ، نیک تماشا نما شمع وجود من از دوری تو کاسته
.
. اینجا به جز درد و دروغ ، همخانه ای با ما نبود در غربت من مثل من ، هرگز کسی تنها نبود عشق و شعور و اعتقاد ، کالای بازار کساد سوداگران در شکل دوست ، بر نارفیقان شرم باد

.
.

به دنبال کدام پایان ، خلاف جاده ایستادی ؟ چرا تا عادتت کردم ، به فکر رفتن افتادی ؟ چرا باید به تنهایی ، دوباره بی تو برگردم ؟ کجای جاده بد بودم ، کجای قصه بد کردم ؟
.
. تنهایی و لحظه های پر آشوبم هی مشت بر این دقیقه ها میکوبم انگار همیشه رسم دنیا این است تو حال مرا بپرسی و من … خوبم …
.
. حریقی به جانم زدی با نگاهت دلم را ربودی تو با روی ماهت سیاهی برفت از تمام جهان چو دیدم به یک لحظه چشم سیاهت
.
. این قدر خیال های بیهوده نباف ماییم و دو خط رباعی و یک دل صاف در آینه ی دلم به جز عکس تو نیست شک داری اگر بیا دلم را بشکاف
.
. از چهره افروخته ، گل را مشکن افروخته رخ مرو تو دیگر به چمن گل را تو دگر مکن خجل ای مه من مَشکن به چمن ای مه من قدر سخن
.
. یک روح پر از بهانه دارم برگرد ! یک عالمه عاشقانه دارم برگرد ! با اینکه دلیل رفتنت “من” بودم یک خواهش کودکانه دارم برگرد !
.
. مثل یک روحی ؛ رها از بند زندان و تنی دور هم باشی اگر از من ٬ همیشه با منی تو همیشه بی خبر مهمان بغضم میشوی بی هوا از چشم های خسته ام سر می زنی
.
. من آن ابرم که بارانش تو هستی همان یوسف که کنعانش تو هستی مسافر میشوم تا آخر عمر در آن راهی که پایانش تو هستی
.
. در دل آتش نشستن کار آسانی نبود راه را بر اشک بستن کار آسانی نبود با غروری هم قد و بالای بام و آسمان بارها در خود شکستن کار آسانی نبود
.
. ما عاشق فهم و ادب و معرفتیم ما خاک قدوم هر چه زیبا صفتیم از زشتى کردار دگر خسته شدیم محتاج دو پیمانه مى معرفتیم
.
. بی روی تو مرگ در کمینم بادا غم مونس خاطر حزینم بادا گر چشم به روی دگری بگشایم تیر مژه تو دلنشینم بادا
.
. با هر که نشستیم دل از او نشکستیم برجام می و میکده مردانه نشستیم هر چند که این جام پر از جور و جفا بود خوردیم ولی حرمت ساقی نشکستیم !
.
. ﻃﺎﻟﺐ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻫﺴﺘﻢ ، ﻣﻘﺼﺪﻡ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮﺳﺖ ﯾﺎﺱ ﭘﺮ ﭘﺮ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﻡ ، ﻣﺮﻫﻤﺶ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﺗﻮﺳﺖ ﺑﻮﺩﻧﻢ ﺑﺎ ﺑﻮﺩﻧﺖ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﺣﺎﻝ ﻣﻦ ﺧﻮﺵ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻟﺐ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﺗﻮ
.
. شب سردی است و من افسرده راه دوری است و پایی خسته تیرگی هست و چراغی مرده میکنم تنها از جاده عبور